Wij wonen precies tegenover een vuilstortplaats. Tenminste dat lijkt soms net zo. Pal tegenover ons huis is enkele jaren geleden alweer, zonder enige overleg of zelfs maar bericht van de gemeente, een verzonken diftar container geplaatst. De vervuiler betaalt. Dat is een mooi principe. De verzonken afvalcontainer bestaat, zo op het oog, uit twee delen. Een mooie granieten paal, met daarin een soort eenvoudig bedieningspaneel. Daarnaast een iets bredere metalen gevaarte. Het gevaarte is aan de onderkant rechthoekig en loop aan de bovenkant rond af. Bovenop de ronde top zitten drie metalen haken, waarmee hij opgetild kan worden. Aan de voorkant een metalen klep. Deze klep is cruciaal. Deze kan open maar ook dicht en soms, heel soms, weigert de klep dienst. Of je wil of niet, hoe hard je ook trekt, hoe hard je ook vloekt of tegen deze klep aanschopt, hij gaat niet open. Soms komt er wel voor dat de ene keer de klep dienst weigert. Te hard gevloekt, te hard geschopt? We weten het niet. Voor hetzelfde geld kan hij het volgende moment het dan gewoon wel weer doen. Er is geen pijl op te trekken. Het verzonken gevaarte is niet van ons, wij gebruiken hem niet. wij vloeken niet tegen 'm, wij trappen er niet tegen, wij trekken er niet aan. Wij kijken er alleen dagelijks naar. Wij kunnen niet op staan of wij zien hem staan. Soms ook, is dit gevaarte, met zijn ronde top, niet alleen. Zoals nu. Rondom het gevaarte, tel ik zo maar 9 vuilniszakken, en zelfs een strijkijzer. De kat van twee huizen verder loopt wat rond te snuffelen. Misschien op zoek naar etensresten. Ook dat komt vaker voor. Het gebeurd wel dat deze kat of een ander dier, ook nog wat vindt. De verzonken diftarcontainer discrimineert niet. Groen of grijs afval, het maakt niet uit. Nog maar een paar weken terug, scheurde een kat een zak open en ging aan de haal met etensresten. De gemeente beloofde beterschap. Het afval zou niet langs de weg blijven liggen en ook in de weekenden, zouden er mensen paraat staan om de verzonken afvalcontainer te verlossen van de verstikkende rotzooi. De container zou vervangen worden door een robuster model. De laadklep van deze afvalcontainer accepteert het niet als iemand met zijn volle gewicht in de klep gaat staan in een poging niet een maar twee vuilniszakken tegelijk in de container te deponeren. De vervuiler betaalt, maar niet te veel en ook de kunstenaar, die dit allemaal zo mooi bedacht heeft moet vast ergens op bezuinigd hebben. Op het materiaal, op de besluitvorming?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten