Lof der Zotheid

Nog niet zo heel lang geleden kleurde mijn timeline in de kleuren van de regenboog. Een of andere onverlaat had in Orlando een bloedbad aangericht, in wat in de media al direct als een homoclub werd aangemerkt. De link met IS werd gelegd, want in een poging om de wereld tot overzichtelijke eenheden te reduceren is het makkelijk om de wereld zwart wit te zien. Weer later werd de suggestie gewekt dat er bij de schutter wellicht sprake was van een late comming-out, want er moet toch een verklaring zijn.

Waar ik mij echt over verbaasd heb is dat het géén moment ging over een meervoudige moord op onschuldige mensen, uitgevoerd door een mens. Waar ik mij ook over verbaasd heb ik dat direct ná de moord er mensen riepen dat het goed was dat deze mensen vermoord waren. De schutter opereerde uit naam van God. Nu geloof ik echt dat er meer is tussen hemel en aarde, maar het was op z'n minst bijzonder dat de mensen die direct de link legde met IS nu ook de schutter linkte aan de hand van God. Een bijzondere combinatie.



In Christelijk conservatieve kringen in de Verenigde Staten, maar ook daarbuiten is men nogal stellig in het hebben van een mening. Zo wordt Hillary Clinton verdacht van het doen van zaken die door God verboden zouden zijn.  Ook de bezoekers van de nachtclub in Orlando deden, in de ogen van deze groep mensen, dingen die het daglicht niet konden verdragen. Het was daarom niet meer dan normaal dat deze mensen gedood moesten worden. Sterker, toen deze slachtoffers begraven moesten worden waren er mensen die ook dat wilde verstoren.

In het gebied waar IS heerst worden ook mensen vermoord die in de ogen van de heersers dingen doen die het daglicht niet verdragen kunnen. Aan beide kanten van het spectrum staan mensen die weten wat God denkt en vindt en die, op zijn stoel gaan zitten en uit zijn naam, mensen doden. Hier is geen verschil. Het maakte ook voor de Christen fundamentalisten niet uit of de dader nu steun had betuigd aan IS. Hij was een instrument, in de hand van God.

Ik ben in een Christelijke traditie groot gebracht. Ik kom echter al jaren niet meer in een kerk. Geloofsgemeenschappen hebben namelijk één ding gemeen en dat is dat zij de waarheid in pacht hebben. Zo'n verscheidenheid aan waarheid, ik heb er altijd wat moeite mee gehad.
Heel bijzonder aan die waarheid is dat zij deze altijd zo uitleggen dat dit past binnen het wereldbeeld dat deze mensen voor ogen hebben. Voor mij was geloven altijd iets persoonlijks. Ik geloof dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn daden en dat er niemand is die mij een opdracht geeft om anderen wat aan te doen. Ergens in de Bijbel staat ook: Gij zult niet doden. Een regel, die in ieder geval fundamentalisten vergeten zijn of in ieder geval anders uitleggen. Uit het nieuwe testament staat mij het verhaal bij waarin Jezus de vloer aanveegde met Schriftgeleerden. De Schriftgeleerden van toen waren mensen die weten wat er in de Bijbel geschreven staat, maar de teksten, net als nu, zó uitleggen dat past binnen het plaatje dat zij nodig hebben. De fundamentalisten van nu zijn niet anders.

Volgens mij waren de slachtoffers mensen. Mensen die ooit geboren waren, niet wetend hoe de wereld om hen heen eruit zou gaan zien, wat hun toekomst zou worden. Het waren stuk voor stuk mensen die geliefd waren, mensen die iemand anders lief hadden. Volgens mij zijn het allemaal mensen die, nu zij er niet meer zijn, door mensen gemist worden. Wat geeft iemand het recht om hen het leven te ontnemen? Wat geeft iemand het recht, om daarna, de nabestaanden ook nog het recht om te rouwen te ontnemen?  Dat recht heeft helemaal niemand, dat recht is niemand gegeven!

Iedereen heeft recht op een menswaardig bestaan. Niemand mag worden buiten gesloten, gediscrimineerd worden voor wat of wie hij of zij is. Sinds Lof der Zotheid van Erasmus is er niet veel veranderd.