Zo'n beetje elk bedrijf in ons land heeft vacatures. Dat is op zich geen opzienbarend nieuws, maar wat bijzonder is, is dat er meer vacatures zijn dan dat er kandidaten zijn. Dit zou een teken kunnen zijn van een bloeiende economie, maar dat is niet de realiteit. We hebben te maken met een torenhoge inflatie. Als gevolg daarvan eisen vakbonden het onderste uit de kan, want de koopkracht moet gerepareerd worden. Doordat bedrijven de hogere lonen ergens moeten zien te betalen berekenen ze dat weer door aan de klanten, waardoor de inflatie opgang gehouden worden.
Waarom zijn er zoveel niet te vervullen vacatures?
Onder normale omstandigheden vallen bedrijven om die slecht of minder rendabel zijn. Bezien vanuit de evolutietheorie zijn het de sterkte die overblijven. Tijdens de recente Covid pandemie zijn bedrijven die in de problemen kwamen, die zich onvoldoende konden aanpassen aan de gewijzigde situatie, overeind gehouden door de overheid. Nadat Covid meer en meer onder de knie gekregen werd, de economie opkrabbelde, bleven er meer bedrijven over. Bedrijven die nu, in een soort ratrace, op zoek zijn naar medewerkers. De concurrentie is moordend, recruiters maken overuren.
In een poging om de problemen op te lossen bedacht een Kamerlid van de VVD dat vrouwen gestimuleerd moesten worden om meer uren te gaan werken. Niet meer in deeltijd, maar voltijds. Alsof dit het probleem oplost. Het gaat voorbij aan het simpele feit dat het vooral vrouwen zijn die thuis ook voor het huishouden zorgen, mantelzorgers zijn voor hun ouders en schoonouders. Deze vrouwen hebben al een fulltime baan, alleen worden ze in deeltijd betaald. Wij zouden het eigenlijk moeten hebben over een herijking van de taakverdeling. Stimuleer mannen om deeltijd te gaan werken, mantelzorg te verrichten. Dan zouden vrouwen wat meer betaald werk kunnen verrichten. Dit lost het probleem van al die vacatures, vanuit een soort menselijke wet van communicerende vaten, niet op.
Ons economisch systeem is kapot.
Het werkelijk probleem is dat wij onze economie, onze wereld over de kling jagen met die onbegrensde drang tot groot, groter, grootst. Ons megalomane economisch systeem is kapot. De financiële crisis, de coronacrisis en de steeds verder escalerende klimaatcrisis laten zien dat het kapitalisme tegen zijn grenzen loopt. Maar het kan ook anders, als we tenminste fundamenteel andere keuzes durven te maken.
