Winteren

 Na een tip van een goede kennis heb ik het boek Winteren, van Katherine May, gekocht. Een boek over, de titel zegt het al, over de winter, maar veel meer nog een boek over ons, over de mens en hoe wij rampspoed van ons af duwen. Een boek over het waanidee dat vooruitgang een liniair proces is, dat het altijd beter moet gaan, dat wij altijd moeten streven naar meer. May houdt ons voor dat ons leven veel meer een cylisch proces is. Een proces van gaan, gas terug nemen, rusten en weer gaan, om het simpel te houden. Net als eekhoorns, druk zijn met het aanleggen van een wintervoorraad en om het dan in de winter rustig erg aan te doen. Wij mensen zijn het hele jaar druk, stil stand is achteruit gang, hoor je dan ook regelmatig. Wij hebben afgeleerd om een pas op de plaats te maken, om even afstand te nemen van alles om ons heen. 

Over afleren gesproken. In onze drang naar verder, naar meer hebben wij veel afgeleerd. Vooruitgang komt met gebreken. Na de tzunamie in 2004 bleek dat veel mensen in de kustgebieden waren omgekomen. Bij het ontbreken van een tzunamie waarschuwingssysteem, waren veel mensen te laat gevlucht. De dieren hadden dit beter voor elkaar. Zij hebben een soort intern waarschuwingssysteem, een soort collectief geheugen, dat maakte dat zij adequaat handelen op basis van signalen die zij opvangen. Waar wij denken dat wij vooruit gaan, zouden wij ons af moeten vragen of er geen sprake is van degeneratie. Wij kloppen ons zelf vaak op de borst. Kijk ons eens, maar is dat ook terecht? Zijn wij niet gewoon steeds meer egoistische solisten  geworden, die in de loop der tijd van alles hebben afgeleerd en zijn vergeten? 

Katherine May maakt in haar boek enkele malen de vergelijking met de dierenwereld.Zo maakte zij ook de vergelijking met een bijenvolk. Een bijenvolk als organisme, losse onderdelen die tot in perfectie samenleven en samenwerken. Wij het lezen van deze vergelijking moest ik terugdenken aan een verhaal dat ik zelf jaren geleden heb geschreven, waarmee ik in België zelfs een prijs heb gewonnen. In dat verhaal maakte ik de vergelijking tussen het menselijk lichaam en Europa. Ons lichaam is ook een samenspel van nauw samenwerkende organen, die op hun beurt weer bestaan uit cellen. Elke cel heeft een kern met daaromheen een celwand. Een ongebreidelde groei van de cel, leidt tot problemen met de celwand. Net als bij een fietsband die je, tijdens het plakken van je band, veel te hard oppomt, dan wordt de buitenwand dun, met alle gevolgen van dien. In mijn verhaal over de celdeling, een pleidooi om oog te hebben voor de celwand, die overigens doorlaatbaar is, maar ook voor de celkern. In het verhaal ook een metafoor over een kampvuur en het feit dat mensen die direct om het vuur zitten zich het best warm hebben, terwijl de mensen die achteraan zitten, de warmte minder voelen en het kampvuur soms in het geheel niet meer kunnen zien. De metafoor vertaalt naar Europa, de boer in Roemenië zullen veel minder de voordelen van een verenigd Europa ervaren dan de mensen die dichter bij de kern zitten. In de metafoor van het bijenvolk zien wij nog iets anders, namelijk de rol van de koningin. Het bijzondere aan het bijenvolk is dat bijen allemaal een eigen taak hebben maar niet te beroerd zijn om taken over te nemen. De bijen die buiten de kast gaan, zijn ook het beste beveiligd em hoe ouder de bij, hoe beter beveiligd. Ik wist dit niet, maar als de prik van een bij enorm veel pijn doet, weet je zeker dat het een oude, ervaren bij is. Toch is een bijenvolk niets menselijks vreemd. Want, in belang van het grotere, kan een oude, zwakke bij verstoten worden. Als ze niet meer nuttig zijn, dan wordt de bij gewoon de toegang tot de bijenkast ontzegd. 

Je zou het kunnen vergelijking met wat de Nazi's deden in de  Tweede Wereldoorlog, gehandicapten en, zoals zij dat noemde, de associale, werden in concentratiekampen gestopt. Ook nu zien wij, als de oplossing om de samenleving open te houden, het wegstoppen van de kwestbaren in de samenleving. May roept dan ook op om geen bij te zijn. Mensen hebben het vermogen om met teleurstellingen om te gaan, er weer bovenop te komen, om beloning uit te stellen. Onze samenleving is oneindig complexer, met alle mogelijkheden en onmogelijkheden, hebben wij oneindig veel keuzes. Wij moeten het alleen zien en nog doen. 

Gezond verstand bestaat niet

Kort geleden weer eens een persconferentie van onze premier en de minister van Volksgezondheid. De ziekenhuizen kunnen de toestroom van Coronapatiënten niet meer aan. De IC lopen weer vol en de reguliere zorg wordt in sommige regio's al weer afgeschaald. Let vooral even op, je zal maar kanker hebben, geopereerd moeten worden en de dokter moet je vertellen dat het nu even niet kan. 

Mij stond de voorlaatste persconferentie nog vers in het geheugen. Alle maatregelen werden los gelaten. Hij benoemde wel dat wij er nog niet waren. Hij deed een beroep op onze gezonde verstand. Dat laatste kregen wij al niet meer mee. De kantoren liepen weer vol, de klaslokalen waren weer ouderwets een bijenkorf van enthousiaste leerlingen en onderwijzers, de treinen zaten weer vol en op de snelweg werd het ene filerecord na het andere gebroken.

In tussen zijn wij nog niet eens zo veel verder en zijn de mondkapjes weer verplicht, worden wij weer geacht anderhalve meter afstand te houden, geen handen te schudden, in de elleboog te hoesten en thuis te werken, tenminste 50% van je dienstverband.

Onze minister van Volksgezondheid benoemde dat er diverse groepen zijn in de samenleving. Zo zal er altijd een groep blijven die het bestaan van het Coronavirus ontkennen en die zich niet laten vaccineren en die zich niet zullen houden aan de afgekondigde maatregelen. Er bestaat ook een groep die wel degelijk de risico's van het virus erkennen maar die zich niet willen laten vaccineren. Deze groep is ook weer niet homogeen, maar valt uit verschillende subgroepen uit een. Zo zijn er mensen die vaccinatie weigeren vanuit religieuze gronden. God heeft dit virus nu eenmaal gewild. Zij willen niet het vaccin maar verwachten wel dat ze opgenomen worden in het ziekenhuis mochten ze echt ernstig ziek worden. Je hebt ook mensen die zich zorgen maken over de werking van de vaccins. Zo zijn er die graag kinderen willen krijgen en bang zijn dat het vaccin daar schadelijk voor is. Er zijn er ook die denken dat Bill Gates een chip in het vaccin hebben gestopt en dat hij ons nu kan volgen. Er zijn ook mensen die gevaccineerd zijn, op leeftijd, misschien een onderliggende ziekte hebben die in aanmerking komen voor zo'n boosterprik maar daar nu wel over twijfelen omdat bijna niemand in de derde wereld al gevaccineerd is. Over de mondkaojes hetzelfde verhaal. Sommigen vinden dragen van een mondkapje geen enkel probleem, terwijl anderen er alles aan doen om te ontkennen dat het helpt en gaan soms zelfs zo ver dat ze verbaal agressief zijn naar degene die zo'n mondkapje dragen. Als over alles goed is nagedacht, is daar natuurlijk niets mis mee. 

Onze premier heeft het vaak over ons gedrag, over gezond verstand. Want als op basis van gezond verstand keuzes worden gemaakt is dat fantastisch. Op zich dus niks mis mee, alleen tijdens deze pandemie blijkt dat dit gezonde verstand soms ver te zoeken is. Het moment dat het kabinet het thuiswerkadvies los liet stonden er weer files op de snelweg en liepen de kantoren weer vol. Er was niemand die dacht, is dit verstandig, wat zouden de risico's op besmettingen zijn. Iedereen dacht, ik ben gevaccineerd, mij kan niets gebeuren. Dat die vaccins niet 100% bescherming bieden was bekend maar hadden wij even niet meegekregen. Inmiddels lopen de ziekenhuizen weer vol, weigeren ziekenhuizen nog langer de reguliere zorg af te schalen omdat hier ook vreselijke grote gezondheidsrisico's aanzitten. In Limburg kennen ziekenhuizen al een opname stop en ook het verplaatsen van zieken naar Duitsland is geen optie meer omdat men in Duitsland inmiddels tegen dezelfde problemen oploopt. De besmettingscijfers lopen gierend uit te klauwen. Vrijdag hebben wij dan weer de zoveelste persconferentie. Dat is goed nieuws voor al die Carnavalsvierders in Noord Brabant. Die kunnen vanavond nog even helemaal los gaan. Wat was er twee jaar ook al weer ná de carnaval? 

Corona Verkiezingen

Nog een paar dagen en dan gaan de stembureaus open. Eigenlijk zijn de verkiezingen al begonnen want het stemmen per post is al mogelijk. Wij stemmen voor een nieuwe Tweede Kamer. In een periode waarin wij 's avonds na negen uur binnen moeten zijn. Wij niet meer dan 1 gast tegelijkertijd mogen ontvangen. In een tijd dat de cafés al maanden dicht zijn, sporters al maanden niet mogen sporten, competities zijn stil gelegd, evenementen al maanden geen doorgang kunnen vinden. De overheid hier ook geen vergunningen voor afgeeft organiseert diezelfde overheid het grootste evenement in vier jaar tijd, namelijk de Tweede Kamer verkiezingen. 

Behalve de Partij van de Dieren die hier nog een rechtszaak over aanspande vonden alle overige partijen het prima. Er werd ook 'ouderwets' campagne gevoerd. Er werd geflyerd, partijen gingen van deur tot deur, trokken handenschuddend door het land. Sommigen, waarschijnlijk voor de vorm, organiseerde enkele bijeenkomsten online. Minister Olongren van Binnenlandse Zaken wist niet hoe vaak ze moest benadrukken dat alles veilig kon verlopen, Voor mensen van zeventig jaar en ouder was er de mogelijk om per post te stemmen. Dit ging bij het oefenen al vaak verkeerd en ook nu, om het eggie zeg maar, blijkt dat stemmen per post niet voor iedereen even duidelijk is. Er zou daarnaast drie dagen gestemd kunnen worden, waarbij er in sommige gemeenten in ons land al wel een maar achteraan kwam. Stemmen op de maandag en de dinsdag was echt alleen voor mensen die behoorde tot de kwetsbare groepen. Ik vroeg mij af of ik tot de kwetsbare groep behoor. Ik ga het maandagochtend gewoon proberen. 

Ik weet niet of het alleen in mijn woonplaats is, maar mij viel op dat die kwetsbaren veel over moeten hebben voor die veilige stem. Op de woensdag, voor de happy few zeg maar, zijn er maar liefst 74 stembureaus geopend. Op de twee dagen daarvoor slechts 10. Het wordt even iets verder rijden met die scootmobiel. Een Postbus 51 spot heeft de oplossing voor al die 'bang aangelegde' mensen. Als je het allemaal te spannend vindt kon je altijd nog iemand machtigen. In het journaal laatst een vrouw, met een echt broze gezondheid, die benoemde dat ze daarmee haar stemrecht opgaf, want wie garandeerde haar dat degene die zij had gemachtigd ook deed wat zij hem gevraagd had? Is het stemrecht niet gewoon het recht om daar ook zelf fysiek gebruik van te maken? 

Alles wat ik hierboven heb beschreven is, als alles goed verloopt, het stemmen mogelijk. In de ideale wereld zal dit ook veilig kunnen verlopen. Nu woont en werkt mijn zoon, sinds het afstuderen in het Verenigd Koninkrijk. Het contact verloopt al meer dan een jaar uitsluitend online. Vanwege de Corona maatregelen in beide landen hebben wij hem al meer dan een jaar niet even kunnen knuffelen en samen een restaurantje kunnen pakken. Nu wil ik het niet hebben over de Coronamaatregelen. Ik werk in de gezondheidszorg en heb van nabij meegemaakt wat voor impact dit virus heeft. Waar ik het wel over wil hebben zijn deze verkiezingen en de pertinente leugen dat deze verkiezingen goed georganiseerd zijn. Mijn zoon heeft in Engeland niets vernomen, geen brief gekregen van de overheid, geen stempas, geen instructie over hoe hij gebruik kon maken van zijn stemrecht. Hij is zelf op zoek gegaan. Toen hij uiteindelijk gevonden had hoe hij gebruik kon maken van zijn stemrecht, hij diende zich te registeren bij de gemeente Den Haag (wie bedenkt dat?), en zich wilde registreren kreeg hij een automatisch antwoord dat hij zich niet meer kon registreren. Hij was te laat. Bij nabellen bleek dat er ook helemaal niets meer mogelijk was. Hij kon zich al wel registreren voor de volgende verkiezingen. 

Nu kan je altijd te laat zijn, maar als je ervan uit gaat dat je wel een schrijven krijgt over welke stappen je als Nederlander in het buitenland moet nemen om te stemmen, maar je hoort niets is dat wat wrang. Als je dan weet dat de Belangdienst, die hij keurig zijn adreswijziging had doorgegeven hem in Engeland notabene belde omdat hij twee maanden Toeslag diende terug te betalen gaat er wel iets mis. Als de overheid iets van haar burgers verwacht weten ze je te vinden. Als jij als burger ergens recht op hebt, namelijk stemrecht, zijn ze niet thuis en als je dan na een eigen zoektocht aan de deur klopt, zegt diezelfde overheid keihard 'sorry, wij zijn gesloten, kom over vier jaar maar terug!'

Cruciale beroepen

Eerlijk is eerlijk, ik had nog niet veel nagedacht over wat nu cruciale beroepen zijn en wat niet. Sterker nog, toen ik enkele jaren geleden mij midden in een reorganisatie bevond en de directeur mij vroeg of zij ook zonder mij zouden kunnen heb ik volmondig ja gezegd. Ik vind mij zelf niet onmisbaar. Aandacht voor de arbeidsomstandigheden kan je, zo vond ik, kan je prima organiseren zonder dat je ergens in de organisatie iemand hebt die overal op let. Ik heb eigenlijk best wel moeite met mensen die zich zelf enorm belangrijk vinden. Draait het dan alleen om jou, denk ik dan. In die zin vond ik de afgelopen weken de manier waarop Mark Rutte de rol van de premier van ons land invulde heel prettig. Hij had de eindverantwoordelijkheid voor het reilen en zeilen van ons land in de Corona crisis, maar  hij wees er continu op dat hij dit niet alleen deed en dat hij zich liet adviseren door derden. Zelf de premier van ons land kan het niet alleen.

De kroegen waren gesloten, de restaurant waren dicht en ook een filmpje zat er even niet in. Hoewel er best mensen zullen zijn die dit alles vreselijk gemist hebben, kwamen wij de dagen best door. Ook werden alle sportcompetities gestopt. Wat iedereen van afstand al zag aankomen, maar waar de KNVB en veel supporters niet aan wilde geloven, de eredivisie en de eerste divisie van het betaald voetbal werden gestaakt. Het was leiden in last, maar ook daar kwam iedereen wel over heen. Natuurlijk bewegen is enorm belangrijk en ja, een goede basis gezondheid is zeker in deze Corona crisis letterlijk van levens belang. Sport gaat echter over meer dan de competitie. Sport gaat vooral over bewegen en juist bewegen is gezond. Mensen die beweren dat het volk niets anders wil dan brood en spelen hebben de afgelopen eeuwen iets gemist. De scholen gingen dicht maar ook zonder onderwijs konden wij niet. Het afval zo maar aan de wegzetten is wat gebeurde maar het gewoon maar laten staan? Ook de vuilnisman bleek van levensbelang. In een wereld waar hygiëne plots niet meer overdreven, maar bittere noodzaak bleek, was ook de interieurverzorgster cruciaal. De boeren kregen tot voor heel kort overal de schuld van, maar wij kunnen niet zonder eten en ook de bakker, het wordt wat lastig. Het is moeilijk te verkroppen maar de grootgrutter uit Zaandam, wij kunnen niet zonder. Ik kan best zonder de kroeg. Ik kan zonder alcohol, maar een gewoon ontbijt.

Als alles achter de rug is, zou alles dan anders zijn? Zouden dan verpleegkundigen de belangrijkste beroepsgroep zijn? Zouden wij dan minder consumeren? Zouden boeren dan niet meer de paria zijn van de samenleving. Zouden verpleegkundige en verzorgende dan een goed salaris krijgen, zodat zij niet op de knieën hoeven voor een gratis reisje van de KLM? Zouden wij, als alles achter de rug is, alles samen doen, in plaats van alleen voor jezelf kiezen?