Een kwestie van afdingen

Het is 2e Paasdag. Op de meubelboulevard zijn de winkels open. Een uitgelezen moment voor een eerste oriëntatie op een nieuwe keuken. Omdat wij ook de badkamer willen verbouwen leek het ons een goed plan om een zaak uit te zoeken die beide kan leveren. Bij ons op de meubelboulevard die zowel keukens, als ook de inrichting voor badkamers verkoopt. Bij het oprijden van de parkeerplaats blijkt het er enorm druk te zijn. Eigenlijk is dit vragen naar de bekende weg, want 2e Paasdag is het uitje toch de meubelboulevard. Als wij de winkel binnenlopen komt er snel een verkoper naar ons toe. Of hij ons van dienst kan zijn. Natuurlijk kan hij dat, graag zelfs. Wij vertellen hem dat wij gaan verbouwen en ons aan het oriënteren zijn op een nieuwe keuken.
"Dan bent u bij ons aan het goede adres!" zegt de man.
De man neemt ons mee naar een tafel achter in de winkel.

"Wilt u koffie?"
"Dat is wel lekker."
Ondertussen pakt de man een tekenblok en tekenmateriaal. De man vraagt ons wat wij in gedachten hadden.
"In ieder geval met een eiland."
"Prima, die verkopen wij tegenwoordig heel veel."
"Wil jij trouwens ook wat te tekenen hebben?" zegt hij tegen ons jongste.
"Weet u ook al welke apparatuur u er in wil hebben?"
"Dat hebben wij, alleen zijn wij er nog niet over uit welke merken wij zouden willen."
"Maakt niet uit! U kunt bij ons alle kanten op. Zullen wij eerst eens wat apparatuur gaan bekijken."
Ik laat mij koffie voor wat die is en loop snel achter de verkoper de winkel in. Hij laat ons verschillende apparaten zien, van verschillende merken, die ook nog eens vreselijk veel op elkaar lijken. Het blijkt dat het ene merk soms in de fabriek van de ander geproduceerd wordt. Kortom, het maakt niet veel uit. Hij moet ons nog wel de combi-magnetron van Samsung laten zien. Het neusje van de zalm, zo zegt hij, met aqua cleaning. Deze Samsung is echter niet goedkoop. Terug bij de tekentafel nemen wij eerst nog maar eens een kopje verse koffie. De vorige was nu wel koud. Ondertussen komt een dame ons ook wat warme snacks brengen.
"Wil jij iets anders? vraagt ze aan onze jongste.
"Zijn ze al met de verbouwing begonnen?" vraagt de verkoper.
"Ja, net afgelopen week zijn ze met het afgraven begonnen." De man tekent verder.
"Hebben jullie ook een budget in gedachten?"
Wij vertellen hem ons plus-minus bedrag, maar laten hem direct weten dat wij ons echt alleen aan het oriënteren zijn. Hij pakt ondertussen zijn rekenmachine erbij en begint te rekenen.
"Ik ben eruit!" zegt hij dan. "De keuken komt, alles bij elkaar op € 25.000,-"
Ik moet bekennen dat dit wel schrikken is. Dit was ongeveer ons budget, maar dan inclusief de badkamer. Ik bedank de man en vertel hem dat wij veel wijzer zijn geworden en dat wij ons verder gaan oriënteren. De verkoper gaat nu rechtop zitten en kijkt mij strak aan.
"Mijnheer, waar het om gaat is vertrouwen! Als de prijs niet binnen uw budget valt, dan kunnen wij daar altijd een mouw aan passen. Daar komen wij uit!"
Hij staat op en loopt weg.
"Ik ga hierover even met mijn baas overleggen." en weg is hij.
"Hebben wij ergens niet duidelijk gezegd dat wij ons slechts aan het oriënteren zijn?" vraag ik aan mijn vrouw.
Na enkele minuten komt de man terug en schuift mij een papiertje onder mijn neus. Op het papier staat alleen een bedrag: € 13.000,-
"Dit past beter, vermoed ik."
Ik vertel hem nogmaals dat wij ons slechts aan het oriënteren zijn en vandaag echt géén keuken gaan kopen. De verkoper kijkt mij indringend aan.
"Uw probleem is dat u geen keuzes kan maken" zegt hij bijna verwijtend.
"Ik wil dit overleggen met mijn baas. Wij zouden wat kunnen doen met de prijs van de combi magnetron, maar daarvoor moet ik wel met het hoofdkantoor van Samsung in Korea bellen."
Dit maal duurt het wat langer eer hij terugkomt. Als hij terugkomt is hij niet alleen. De ander blijkt de baas te zijn. De baas heeft een fles wijn bij zich. Ze hebben overlegd, gebeld en ze zijn er uit. De prijs waarop zij de koop rond willen maken is € 9000,- De baas begint eveneens over het maken van keuzes en het probleem dat ik daar mee heb. Het gaat er niet om waar u uw keuken koopt, maar het vertrouwen dat u in ons als leverancier stelt. Ik plof zo wat.
"Hoe bedoeld u vertrouwen? Ik zit hier nu al meer dan 2 uur. Als ik 2 uur geleden ja had gezegd, vertrouwend op u als leverancier had ik  € 25.000,- betaald voor een keuken die u mij nu, na ruim 2 uur voor € 9000,- aanbiedt."
Nu ploft de baas, heb ik de indruk.
"Volgens mij zijn wij hier klaar!" zegt hij tegen zijn medewerker. Hij drukt mij de fles wijn in mijn handen en loopt weg. Onze verkoper verscheurd zijn tekeningen.
"Wij hadden er uit kunnen komen" zegt hij teleurgesteld.
Wij lopen met de fles wijn een beetje onwennig de winkel uit.
"Wat kan jij goed afdingen!" zegt mijn vrouw.
"Daar was het mij niet eens om te doen. Als ik wat koop, is het ook een kwestie van vertrouwen.: