maandag 19 februari 2018

In een extraverte wereld

"Jouw heb ik nog niet gehoord, zei een collega in een werkoverleg laatst tegen mij."
Het klopte, tot dat moment had ik nog niets gezegd. Dat wil niet zeggen dat ik geen mening heb, niet over de zaken nagedacht had. Ik denk veel na, er gebeurd veel in mijn hoofd, maar ik sta niet te popelen om daar ook altijd direct mee naar buiten te treden. Ik sta echter niet graag in het middelpunt van de belangstelling. Ik vind één op één contact binnen een groep prettiger dan binnen een hele groep, zeker als ik velen niet ken. Ik ben introvert , ik twijfel, ik ben voorzichtig en dat wordt niet altijd geaccepteerd in een maatschappij die ingericht is op zelfverzekerde, extraverte mensen. Toch ben ik niet alleen, ik heb een uitgebreide vriendenkring. Ik ben een netwerkwerker, met een wereldwijd netwerk maar op momenten vind ik het prettig om alleen te zijn om na te denken. Ik druk mij ook beter uit in geschreven taal dan mondeling.

Ik ben altijd een stille, serieuze, jongen geweest. Een familielid noemde mij ooit de filosoof van de familie omdat altijd zo diep nadacht over dingen waar een kind van mijn leeftijd niet normaal gesproken niet over nadenkt. Toch was een spreekbeurt zo'n beetje het eerste dat ik moest doen. Een mondeling Nederlands ging vroeger nog over de inhoudt. Tegenwoordig krijg je punten aftrek omdat je, van al de spanning, monotoon praat. Debatteren is een vak. Wij moeten altijd en overal een mening over hebben en dat ook nog uiten ook. Tijdens de ledenvergadering van de sportvereniging hebben altijd het vaste groepje mensen het hoogste woord. Of dat ook altijd de meest zinvolle inbreng is?




De hardnekkige aanname is dat introverte mensen minder goed zullen presteren dan mensen die direct met hun mening klaar staan. Natuurlijk heb je snelle denkers, mensen die én snel denken en er ook nog goed over nagedacht hebben. Toch durf ik de stelling wel aan dat het leeuwendeel van deze quick responders slechts reageren vanuit een impuls en dat er niet of nauwelijks is nagedacht over het geen zij naar buiten brengen. Ik heb ook moeite met dit soort mensen. Ik heb daar zelden een antwoord op.

Nu is natuurlijks niets zwart wit en zijn extraverte mensen niet per definitie schreeuwers en zijn introverte mensen niet allemaal stille, twijfelende, onzekere mensen. Uitgaande van de indeling van Myers-Briggs zou ik een INFJ profiel hebben. Deze mensen zijn vaak meelevend, idealistisch, en fantasierijk. Zij zijn ook gevoelig en gereserveerd. Zij vinden het prettig om een gedeelde visie te hebben met anderen. Zij willen anderen inspireren en nieuwe manieren verzinnen om samen met andere invulling te geven aan de visie en doelen te bereiken. Onder stress kunnen zij individualistisch en teruggetrokken overkomen. Zij betrekken dan anderen soms te weinig in hun denkproces, waardoor ze een onrealistische visie kunnen ontwikkelen, die ze dan nog moeilijk voor de bühne kunnen brengen. Deze introverte mensen zijn dus instaat om buiten de kaders te denken, visie te ontwikkelen en in een omgeving die hen vertrouwen geeft mensen daar ook te enthousiasmeren, mee te nemen. Het zijn bij uitstek de mensen die samen met anderen een gemeenschappelijk doel weten te bereiken waarin eigenaarschap van elk individu centraal voor hen staat.

Er zijn veel introverte mensen die een belangrijke rol in onze geschiedenis hebben gespeeld, zoals Ghandi, Jung, Carter, Martin Luther King en Mandela. In een wereld waarin extraversie steeds meer wordt gewaardeerd raken introverte mensen ondergesneeuwd en dat is spijtig.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Less is more

Zo'n beetje elk bedrijf in ons land heeft vacatures. Dat is op zich geen opzienbarend nieuws, maar wat bijzonder is, is dat er meer vaca...