Toch kom ik nog wel eens een verborgen agenda tegen en loop ik plompverloren een verborgen kamer binnen en telkens heb ik de neiging om wat ramen en deuren open te zetten. Heel fout natuurlijk.
Ik houd van een open en transparante communicatie. Als je werkt aan een gezamenlijk doel, dan moeten die agenda's op tafel. Dan heb je elkaar nodig. Dat 'nodig hebben' kost tijd. Daar moet je in investeren. Ik heb dan ook moeite met mensen die, zonder enige notie van wat een besluit voor de ander betekent besluiten nemen, knopen doorhakken. Ik houd er niet van om met de voorhamer op de ijsplaat te slaan. Je weet nooit wat te krijgt en je loopt de kans enorm veel te beschadigen. Ik wil mensen stimuleren, motiveren, om mee te gaan. Om te willen veranderen, om mee te willen gaan, moet je eerst wel het belang van de verandering in zien. Als dat besef er niet is, kan je besluiten doordrukken wat je wil, maar dan zal de verandering niet beklijven. De kans is dan ook aanwezig dat je het tegenovergestelde bereikt. Dat je een geweldig plan dacht te hebben, maar omdat je even was vergeten anderen in je gedachten mee te nemen, keihard afgeserveerd wordt. Goede besluiten kosten gewoon tijd en dan nog kan je, eerlijk is eerlijk, niemand meekrijgen. Je moet je dan afvragen of het doel wel het juist doel is of anders de aanvliegroute wel de juiste aanvliegroute is geweest.
Natuurlijk is het af en toe verstandig om even die achterkamer in te duiken om in klein comité zaken door te spreken. Ik heb alleen nooit gesnapt waarom je daarna niet direct weer open en transparant kan zijn over het geen je besproken heb. Je zit daar toch niet voor jezelf, je eigen agenda. Je bent met z'n allen bezig met een groter doel, namelijk de club goed organiseren, wellicht op een hoger plan tillen. Daar is wat mij betreft niets geheimzinnigs aan. Het kan dat je dat je ergens niet mee eens bent, iets niet ziet zitten, maar spreek dat dan uit. Samen ben je de club en samen maak je de club.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten