Steeds minder jongeren sporten, clubs kampen met opzeggingen

Twee dagen geleden kopte De Telegraaf "Steeds minder jongeren sporten, clubs kampen met opzeggingen". Sportkoepel NOC*NSF had databureau Kantar onderzoek laten doen naar de drijfveren én drempels voor Nederlanders om te sporten en daaruit blijkt volgens de koepel dat het ’sportgedrag’ aan het veranderen is. Waar in de leeftijd tussen 5 en 12 jaar nog 67 procent van de kinderen in Nederland lid is van een sportclub, neemt dat percentage in de categorie 13-18 jaar af tot 49 procent. Het aantal niet-sportende kinderen stijgt naarmate ze ouder worden juist van 13 naar 25 procent. Vooral in de leeftijd tussen 13 en 18 jaar zeggen veel jongeren hun lidmaatschap bij een sportclub op, omdat ze het lastig vinden om wekelijks op vaste tijden te trainen en wedstrijden te spelen.

NOC-NSF maakt zich dan ook zorgen, want de ambitie van NOC-NSF is om het sportiefste land ter wereld te worden. Vorig jaar stemden de leden in met de Sportagenda 2032, een plan voor de toekomst. Daar is natuurlijk helemaal niets mis mee, want sporten is goed voor je gezondheid en een gezondere samenleving zorgt voor lagere kosten in de gezondheidszorg. Als je kijkt naar de streefdoelen valt er een ding op. Al die sportieve doelen moeten in 2023 leiden tot veel meer Olympische medailles en een hogere waardering voor juist die topsport. Hier komt het konijn uit de hoge hoed. Want opvallend aan het onderzoek liet nu net zien dat de oudere jeugd moeite heeft met die vaste verplichtingen van het trainen en het spelen van die wedstrijden. Waar NOC-NSF streeft naar meer uren trainen, een hoger waarderingscijfer van de sporters, met als doel meer Olympische medailles in 2023 en een hogere waardering voor de topsport, zie je nu een lagere waardering en een uitstroom bij de oudere jeugd. Als je kijkt naar de kritische succesfactoren zie je dat zij een verdere professionalisering als het middel zien om al die doelen te bereiken. 

Recent sprak ik een oude bekende over juist dit onderwerp. Zijn club acteerde niet meer op het hoogste niveau in ons land en zou daar ook niet meer terugkomen. Er bleek een ontwikkeling aan de gang, waarbij aantal daar noodgedwongen afhaken, omdat de sportbond een professionelere competitie wil en de licentie-eis van minimaal 75.000 budget voor een eredivisieteam naar 125.000 heeft opgeschroefd. Eenzelfde professionaliseringsslag werd geslagen op het terrein van opleiding en scholing. Zelfs de vakvereniging van trainers in ons land mochten geen cursussen en scholing meer organiseren, dit was voorbehouden aan de scholingsbureaus waar de bond contracten mee had afgesloten. Alles geheel in lijn met de streefdoelen uit de Sportagenda 2032.  Bijzonder is, bij deze tussenmeting, dat de professionaliseringsslag wel geslagen is, maar dat het met die waardering spaak lijkt te lopen. Ook het doel om van ons land het sportiefste land van de wereld te maken lijkt verder weg dan ooit. Vroeg geleerd is oud gedaan, maar als de oudere jeugd zich niet meer herkent in het aanbod doen wij echt iets verkeerd.