De ouderavond

Het grote nadeel van jeugdige leden is dat er ook nog een ouders achteraan komen. Ouders zijn moeilijk, zijn lastig en hebben een vrij verwrongen beeld van het geen het eigen kind kan. Als het even kan liever geen ouders langs het veld of in de zaal tijdens de training en bij de wedstrijden liefst één veld verder of anders in het clubhuis.

Ouders zijn in het tijdsbeeld waarin wij leven een soort onmensen geworden. Toch is dit je achterban. Een achterban die je met de steeds maar teruglopende vrijwilligers aantallen ook nog eens hard nodig heb. Zijn ouders dan ook altijd lastig, moeilijk en ingewikkeld of ligt hieraan iets anders ten grondslag? Laat ik met deur in huis vallen, ja sommige ouders zijn lastig. Sommige ouders hebben inderdaad een wat te romantisch beeld van de verrichtingen van hun zoon. Er zijn ook ouders voor wie keiharde prestatie centraal staat en dat mag zoon of dochter ook weten. Een wedstrijd verloren betekent direct slecht gespeeld.

Er zijn ook ouders die oprecht benieuwd zijn hoe het gaat, die willen weten waarom de trainer doet wat doet. Ouders die benieuwd zijn waarom het ene kind wel en het andere kind niet geselecteerd wordt. Deze ouders zijn niet lastig, maar zij vragen wel het uiterste van een trainer. Want welke trainer weet echt waarom hij doet wat hij doet? Toen ik als beginnende trainer ouders te woord moest staan, wist ik ook niet waarom Sjors nu beter was dan Jeroen. Ja, Sjors had die ene selectietraining een aardige indruk  achter gelaten, maar was hij daarmee dus beter dan Jeroen? Misschien was Jeroen wel gewoon zenuwachtig? Ik kende de vader van Jeroen toen nog niet, maar dat was dus zo'n vader voor wie resultaat telde. Slecht presteren? Dat was er niet bij! Jeroen kon alleen maar falen. Geselecteerd worden was normaal, er niet bij zitten betekende afgaan. De vader van Jeroen kwam dus ook verhaal halen en had ik steekhoudende argumenten?

Ouders zijn niet altijd lastig. Ouders willen wel uitleg en als klant, als de achterban van een jeugdlid mag dat ook. Toen ik wat meer ervaren was in het training geven en het coachen, organiseerde ik 4x per jaar een ouderavond. Ik nodigde de ouders uit bij de training. Ik vroeg hen dan ook nadrukkelijk om zich tijdens de training net zo te gedragen als dat zij tijdens de wedstrijden doen. Na afloop had ik met elke ouder een kort gesprek over hoe het ging, wat hun zoon had geleerd, hoe dat ging en wat wij de komende periode zouden gaan oppakken tijdens de training. Als ouders zich tijdens de wedstrijden wel eens, in mijn ogen te fanatiek gedroegen dan deden zij dat tijdens deze training vaak ook. Ook dat was dan onderwerp van gesprek. Het kon dan, in een rustig overleg, gaan over hoe dit gedrag van invloed was op het plezier, maar ook de prestaties van hun zoon. Die ouderavonden, oudertrainingen, zou ik iedereen adviseren. Op de eerste plaats train je, met die ouders langs de lijn, op een bijzondere manier game like. Je kan wedstrijdgerichte oefeningen inpassen in je training, maar het geluid van de eigen ouders, maakt het leereffect nog groter, want zie maar eens een set-up goed uit te voeren met een schreeuwende vader langs het veld. De ouderavonden, het gesprek met de ouders, maakte ook dat het wederzijds begrip groter werd. Tot slot, in die situaties dat de ontwikkeling, het leren wat achter bleef bij de verwachtingen, dan was dit al lopende het seizoen een keer naar voren gekomen en was een eventueel niet selecteren voor een komende selectie niet direct een verrassing.

Investeer in je spelers, maar investeer ook in die ouders!